شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 19531

دل به امید روی او همدم جان نمی‌شود/ جان به هوای کوی او خدمت تن نمی‌کند 

ز گرز تو خورشید بریان شود/ ز تیغ تو بهرام گریان شود 

صفای صفوت رویت بریخت آب بهار/ هوای جنت کویت ببیخت مشک تتار 

دلبر که جان فرسود از او، کام دلم نگشود از او/ نومید نتوان بود از او، باشد که دلداری کند

نه هر که بست کمر راه و سروری دارد/ نه هر که داشت زره نهمت و خطر دارد

دورها چرخ را بپیمودند/ قرن‌ها نیز هم بپیمایند

چه بیم داری از شیر کو ندارد چنگ/ چه خیر جویی از خوشه کو ندارد بر

خار دیوارم که از برگ و نوا بیطالعم/ از ثبات خویش در نشو و نما بیطالعم

شاهی که رخش او را دولت بود دلیل / شاهی که تیغ او را نصرت بود فسان

تن را سلامت‌ها ز تو جان را قیامت‌ها ز تو / عیسی علامت‌ها ز تو وصل قیامت‌وار را

دیده سیر است مرا، جان دلیر است مرا / زهره شیر است مرا، زهره تابنده شدم

روشنی روز تویی، شادی غم‌سوز تویی / ماه شب‌افروز تویی، ابر شکربار تویی

مرگ بر بالین و جانان غافل است / جان بدین سختی سپردن مشکل است

مایه قهر است و لطف ناوک دلدوز او / پایة کفر است و دین جوشن شب‌پوش او

دامنم را چون تهی دیدی ز گل خاری منه / دلبرم را چون بری دیدی ز من خوارم مدار

چرا ننهم؟ نهم دل بر خیالت / چرا ندهم؟ دهم جان در وصالت