شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هفتم: سبک و سبک‌شناسی (سبک خراسانی) | آزمون شماره 7736

مصنوع

ساده

فنی

موزون

آمد برِ من، که؟ یار، کی؟ وقت سحر/ دادمش دو بوسه، بر کجا؟ بر لب تر

نکشم ناز تو را و ندهم دل به تو هم/ تا مرا دوستی و مهر تو پیدا نشود

ای ترک دل‌فریب، دل من نگاه دار/ تا کی بود بهانه و تا کی بود عتاب

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکیّ و خدایی/ نروم جز به همان ره که توام راهنمایی

چنین شنودم که بدان روزگار که متوکل خلیفه بود به بغداد، وی را بنده‌ای فتح نام؛ سخت نجیب و روزبه بود.

سوگند یاد کرد که تا آن وقت که وی را بدان حال که یابند، نیارند و نبینمش، طعام نخورم.

خسرو از آن طیره شد و از رسول، خجل گشت. پرسید که همه چیز پس که داند؟

نفرین بر دنیای فانی و روزگار غدار باد که چون روباه محتال و چون گرگ مغتال است.

استفاده از دو نشانه برای یک متمم در بیت چهارم

قافیه و ردیف ابیات، ساده است.

سادگی زبان شعر

استفاده بسیار کم شاعر از لغات عربی