شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 16763

عالَم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت / فتنه‌انگیز جهان نرگس جادوی تو بود

 کس چو حافظ نگشود از رخ اندیشه نقاب / تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند

غرور حسن اجازت مگر نداد ای گل / که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را

 صدف‌وار گوهرشناسانِ راز / دهان جز به لؤلؤ نکردند باز

سرو فرازنده از قیام تو بی پا/ مهر فروزنده از جمال تو زایل

برگ بی‌برگی بود ما را نوال / مرگ بی‌مرگی بود ما را حلال

نظری به حال من کن چو قدح به دست گیری/ گذری به خاک جم کن چو به دست جام داری

گشت فراق و وصل تو مرگ و بقای عاشقان/ کشتی و زنده ساختی ای تو خدای عاشقان

جفا پل بود بر عاشق شکستی/ وفا گل بود بر دشمن شکستی

سالک راه تو را با مالک و رضوان چه کار؟/ عابدان قبله را با کفر و با ایمان چه کار؟

تیر بلای او را جز دل هدف نباشد/ تیغ جفای او را جز جان سپر نباشد 

با درد خستگانت درمان چه کار دارد/ با وصل کشتگانت هجران چه کار دارد

موازنه، تقابل سجع‌های متوازن یا متوازی در دو یا چند جمله است.

تقابل سجع‌ها، افزایشدهندۀ موسیقی لفظی شعر است.

آرایۀ موازنه در نثر به کار نمی‌رود.

ترصیع، موازنه‌ای است که، همۀ سجع‌های آن متوازی باشد.