شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 23175

نیست کس قادر به وصف روی همچون ماه او/ نیست یک عاقل به هنگام ثنا و آه او

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر/کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست/ که هر چه بر سر ما می‌رود ارادت اوست

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی/ غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

بایزید از جمله مرد مرد خاست / زانک ما را خواست هیچ از ما نخواست (تشبیه / واج‌آرایی)

خویش بدخواهی، که غیر از بد نخواست / از تو بیگانه است، پس خویشی کجاست (جناس / تلمیح)

رفته است و مهرش از دلم نمی‌رود / ای ستاره‌ها، چه شد که او مرا نخواست؟ (استعاره / واژه‌آرایی)

گردون مرا ز محنت هستی رها نخواست / مرگم رسیده بود ولیکن خدا نخواست (تضاد/ واژه‌آرایی)