شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 11754

در آفاق گشاده است و لیکن بسته است / از سر زلف تو تا پای دل ما زنجیر 

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه / کز دست غم خلاص من آن‌جا مگر شود 

دیده عقل مست تو چرخه چرخ پست تو / گوش طرب به دست تو بی‌تو به سر نمی‌شود 

مگر به تیغ اجل خیمه بر کنم ورنه / رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است

من اشکم و او دیده، من آهم و او سینه / در پرده نمی‌مانم تا پردهدری دارم 

گر جان بدهد سنگ سیه، لعل نگردد /  با طینت اصلی چه کند؟ بدگهر افتاد 

به یک کرشمه که نرگس به خودفروشی کرد / فریب چشم تو صد فتنه در جهان انداخت 

آتش است این بانگ نای و نیست باد / هر که این آتش ندارد نیست باد

دو بار

سه‌ بار

چهار بار

پنج بار

در بیت اول، واژه «گل» استعاره از صورت و «سنبل» استعاره از موی معشوق است.

در بیت اول، «بهار عارض» استعاره از عشق است.

بیت سوم دارای آرایه تشخیص است.

در بیت دوم، واژه «دریا» استعاره از «عشق» است.

یک سر به پای همّت از این دامگاه دیو / چون مرغ بر پرید و مقر بر قمر کنید

ما می‌زنیم از جهل هر دم به دامنی دست / هر چند روزی ما در دست آسمان است

دیده عقل مست تو، چرخه چرخ پست تو / گوش طرب به دست تو، بی‌تو به سر نمی‌شود

چشم دل باز کن که جان بینی / آن‌چه نادیدنی است آن بینی