شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 493

گر بر در وصالت امید بار بودی / بس دیده کز جمالت امیدوار بودی

ذره نماید آفتاب ار به جمال تو رسد / عین کمال خسته باد ار به کمال تو رسد

هر تار ز مژگانش تیری دگر اندازد / در جان شکند پیکان چون در جگر اندازد

عقل ز دست غمت دست به سر می‌رود / بر سر کوی تو باد هم به خطر می‌رود

چو گل هر دم به بویت جامه بر تن / کنم چاک از گریبان تا به دامن

پیش رخ تو ای صنم کعبه سجود می‌کند / در طلب تو آسمان جامه کبود می‌کند

می‌نماید عکس می در رنگ و روی مهوشت / همچو برگ ارغوان بر صفحۀ نسرین غریب

قناعت توانگر کند مرد را / خبر کن حریص جهانگرد را

بر افسر شاهان سرافراز نشیند / هر گرد که از گوشۀ دامان تو برخاست

چندین هزار صید فتد در قفای تو / هر گه که التفات کنی بر قفای خویش

یکباره سبکبار شد از غصۀ دوران / آن را که به‌جز رطل گران هیچ ندادند

پای مجنون به در خیمۀ لیلی نرسد / تا به سر طی نکنی راه بیابانی را