شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هشتم: سفر به بصره | آزمون شماره 995

۴

۳

۲

۱

صورت او نشان معنی دارد / حکم معنی از ان نشان بگرفت

نتوان حکم خطا کرد نظیری به قضا / حکم بر صورت امریست که ان مبهم نیست

حکم بر ظاهر پوشیده روان تا نکنی / که در این خرقه بسی صورت معنی دارند

عاشقان طالب و صاحب نظران در کارند / عاقلان بی خبر و بی خبران هشیارند

باز آی که باز آید عمر شده حافظ / هرچند که ناید باز تیری که بشد از دست

افسوس که شد دلبر و در دیده گریان/تحریر خیال خط او نقش بر آب است

عقل دیوانه شد آن سلسله‌ی مشکین کو / دل ز ما گوشه گرفت ابروی دلدار کجاست

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست/گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست

بی نفخ صور، خواسته تا عرش اعظم است.

آن گونه که ترس از دل ایشان برخاست.

همه بر پای خواستند اگر خاستند یا نه

پس برخواست از کودک عذرها خاست.

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش / که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

در رهت من به جان وفا کردم / تو به جای وفا جفا کردی

آمد بهار خرم و آورد خرمی / وز فَرّ نوبهار شد آراسته ز می ( زمین )

از سوز غمت مرغ دلم هر شب و هر روز / با نغمه تو تازه کند نوحه سرایی