شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17882

حرف اضافه _ مضاف الیه

فک اضافه _ مضاف الیه

نشانه مفعولی _ مفعول

نشانه مفعولی _ نهاد

خروشید و برجست لرزان ز جای/ بدرّید و بسپرد محضر به پای

ای مادر سرسپید بشنو/ این پند سیاهبخت فرزند

همه رزمگه سربهسر کشته بود/ تنانشان به خون اندر آغشته بود

سپیده چو برزد سر از برج شیر/ به لشکر نگه کرد گیو دلیر

میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق/ ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست

عشقبازی را تحمل باید، ای دل پای دار/ گر ملالی بود، بود و گر خطایی رفت، رفت

اهل نظر دو عالم در یک نظر ببازند/ عشق است و داو اول بر نقد جان توان زد

گفتم اسرار غمت، هر چه بود گو می‌باش/ صبر از این بیش ندارم، چه کنم تا کی و چند؟

ندارد میل، فرزانه به فرزند و به زن هرگز / ببرّد نسل این هر دو نبرّد نسل فرزانه (ارزش خانواده)

هر آن که خاتم مدح تو کرد در انگشت / سر از دریچه زرین برون کند چو نگین (شکوه ستایش‌کننده)

اگر چه خرمن عمرم غم تو داد به باد / به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم (وفاداری معشوق)

ای به هنگام سخا ابر کف و دریادل / مشتری خوار ز دیدار تو و ماه خجل (بخشندگی)