شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 563

دگرباره خیاط باد صبا / بر اندام گل دوخت رنگین قبا

آمدی با تاب گیسو تا که بیتابم کنی / زلف را یکسو زدی تا غرق مهتابم کنی 

سنبلش غارت ایمان نکند چون نکند / لب لعلش مدد جان نکند چون نکند 

کجا رواست که یک‌جا رود به دامن گلچین / گلی که بلبل مسکین کشید زحمت خارش

رخسار گلگون - سفیدی رخسار - زلف سیاه - چشم - گیسو - رخسار کبود

رخسار کبود - سفیدی رخسار- رخسار کبود - چشم - گیسو- رخسارگلگون 

رخسار گلگون - رخسار سرخ گون - زلف پریشان - چشم - رخسار سفید - موی پیچ در پیچ

رخسار کبود - رخسار سرخ ‌گون - زلف سیاه - چشم - گیسو - موی پیچ در پیچ 

نمک در دیدۀ بی‌خواب میکرد / ز نرگس، لاله را سیراب می‌کرد

اگر فرهاد شد، شیرین بماناد / چه باک از زرد گل، نسرین بماناد 

داوودصفت کوه به صد نغمه بنالد / هرگه که زبور غم سودای تو خوانیم 

دگرباره جهاندار از سر مِهر /  به گلرخ گفت کای سرو سمنچهر 

سوی بوستانش فرستاده دریا / به دست صبا داده گردون مهارش 

گل امید من امشب شکفته در بر من / بیا و یک نفس ای چشم سرنوشت بخواب 

عارفی کو که کند فهم زبان سوسن / تا بپرسد که چرا رفت و چرا باز آمد؟

من آنم که در پای خوکان نریزم / مر این قیمتی دُر لفظ دری را 

من اشکم و او دیده، من آهم و او سینه / در پرده نمی‌مانم تا پردهدری دارم 

گر جان بدهد سنگ سیه، لعل نگردد /  با طینت اصلی چه کند؟ بدگهر افتاد 

به یک کرشمه که نرگس به خودفروشی کرد / فریب چشم تو صد فتنه در جهان انداخت 

آتش است این بانگ نای و نیست باد / هر که این آتش ندارد نیست باد