شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 18886

واج‌آرایی صرفاً تکرار یک مصوّت در سخن است.

واژه‌آرایی از مصادیق تکرار است.

واج‌آرایی از نمونه‌های بدیع معنوی به شمار می‌رود.

تکرار واج و واژه در سخن عادی، همواره دلنشین و دلپسند است.

به گوش هوش نیوش از من و به عشرت کوش/ که این سخن سحر از هاتفم به گوش آمد

لبخند تو خلاصۀ خوبی‌هاست/ لختی بخند خندۀ گل زیباست

نه من ز بی‌عملی درجهان ملولم و بس/ ملامت علما هم ز علم بی‌عمل است

هوای منزل یار آب زندگانی ماست/ صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم

گر اظهار پشیمانی کند گردون مشو ایمن / که بدعهد از پشیمانی، پشیمان زود می‌گردد

نه عجب که قلب دشمن شکنی به زور هیجا(جنگ)/ تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی

به چین زلف چو شامت نمی‌رسد دستم/ نسیم زلف تو از مشک ناب می‌جویم

مارا سری است با تو که گر خلق روزگار/ دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم

واژۀ «داد» نمی‌تواند ایجاد آرایۀ واژه‌آرایی کند.

آرایۀ واج آرایی جزو مباحث بدیع لفظی است.

واج آرایی مصوت ها از صامت ها محسوس تر است.

آنچه در تکرار اهمیت دارد، جنبه موسیقایی و آوایی سخن است نه شکل نوشتاری واژگان.