شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 18686

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم / هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

به نیک و بد مشو در بند فرزند / نیابت خود کند فرزند فرزند

ز سر زلف عروسان چمن دست بدارد / به سر زلف تو گر دست رسد باد صبا را

نه عجب که قلب دشمن شکنی به روز هیجا (جنگ) / تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی

گرم باز آمدی محبوب سیم‌اندام سنگین‌دل / گُل از خارم برآوردی و خار از پای و پا از گل

گر تو گرفتارم کنی من با گرفتاری خوشم / ور خوار چون خارم کنی ای گل بدان خواری خوشم

دل در حجاب پرده پندار مانده بود / عشقت رسید و پرده پندار ما درید

خیال خال تو با خود به خاک خواهم بُرد / که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز

معرفت را اصل توحید آمده است / ره سوی توحید، تفرید آمده است

به روی دگر بودش آب روان / که روشن شدی مرد را زو روان

سالکان را آخرین منزل تویی / صد جهان در صد جهان حاصل تویی

روی در دیوار کن وانگه خموش / ز آنکه آن دیوار دارد نیز گوش

گوهر پاک بباید که شود قابل فیض / ور نه هر سنگ و گلی لؤلؤ و مرجان نشود

از خزان برگ‌ رزان ریزان شد ای گل‌چهره خیز / یاد کن از برگ‌ریز عمر و می در جام ریز

دلا ز قید حریفان بی‌خرد بگریز / تو مرغ زیرکی از دام دیو و دد بگریز

تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود / سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود