شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس یازدهم : پایه های آوایی همسان دو لختی | آزمون شماره 11507

می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردان / هجران بلای ما شد یارب بلا بگردان 

خون ما خوردند این کافردلان / ای مسلمانان چه درمان الغیاث

حال دلم ز خال تو هست درآتشش وطن / چشمم از آن دو چشم تو خسته شده است و ناتوان 

سحر بلبل حکایت با صبا کرد / که عشق روی گل با ما چه ها کرد 

همه عقل‌ها خرفه دوزند لیکن / جگرهای عشاق شد خرقه سوزان (فعولن فعولن فعولن فعل)

با داغ تو رنجوری به کز نظرت دوری / پیش قدمت مردن خوش‌تر که به هجرانت (مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن)

رخت سرای عقلم تاراج شوق کردی / ای دزد آشکارا می‌بینم از نهانت (مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن)

ملامت من مسکین کسی کند که نداند / که عشق تا به چه حد است و حسن تا به چه غایت (مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن)

عمر من است زلف تو بو که دراز بینمش / جان من است لعل تو بو که به لب رسانمش

آه دریغ و آب چشم ارچه موافق منند / آتش عشق آنچنان نیست که وانشانمش 

دست به جان نمی‌رسد تا به تو برفشانمش / بر که توان نهاد دل تا ز تو واستانمش

چون برآمد ماه روی از مطلع پیراهنش / چشم بد را گفتم الحمدی بدم پیراهنش

ای میر نمی‌بینی این مملکت جان را / این روضه دولت را این تخت و سعادت را (مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن)

گر نه تهی باشدی بیش‌ترین جوی‌ها / خواجه چرا می‌دود تشنه در این کوی‌ها (مفتعلن مفتعلن فاعلن)

صد چشم شود حیران در تابش این دولت / تو گوش مکش این سو هر کور عصایی را (مستفعل مفعولن مستفعل مفعولن)

ای رویت از قمر به، آن روبه‌روی من نه / تا بنده دیده باشد صد دولت ابد را (مستفعلن فعولن مستفعلن فعولن)