شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 9602

به عشق مستی و رسوایی‌ام خوش است از آنک / نکو نباشد با عشق زهد ورزیدن

برو ای عقل نگو عشق چرا کرد چنین / پادشاه است و بر او چون و چرایی نرسد

سوار عقل که باشد که پشت ننماید / در آن مقام که سلطان عشق روی نمود

ماجرای عقل پرسیدم ز عشق / گفت معزول است و فرمانیش نیست

گر پیر مناجات است ور رند خراباتی / هرکس قلمی رفته است بر وی به سرانجامی

قول مطبوع از درون سوزناک آید که عود / چون همی‌سوزد جهان از وی معطّر می‌شود

همچنان امید می‌دارم که بعد از داغ هجر / مرهمی بر دل نهد امیّدوار خویش را

ز هر بیغوله و باغی نوای مطربی بر شد / دگر باید شدن ما را کنون کآفاق دیگر شد

 پوپوک پیکی، نامه زده اندر سر خویش / نامه گه باز کند، گه شکند بر شکنا

بریدم شب تیره و روز روشن / ابا رنج بسیار و بس ناتوانی

روی تو خوش می‌نماید آینه ما / که آینه پاکیزه است و روی تو زیبا

من ایدون چو بازم که زی تو شتابم / اگر چند از دست خود برپرانی