شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 5196

برگ بی‌برگی بود ما را نوال/ مرگ بی‌مرگی بود ما را حلال

ای آن که جهان را همه فخر از حسب توست/ وی آن که شهان را همه فخر از نسب توست

ای روی تو کوکب جهانآرایی/ وی بوی تو اشهب روانآسایی

محبوسم و طالع است منحوسم/ غمخوارم و اختر است خونخوارم

بیمارم و کارزار و تو درمانی/ بیم آرم و کار زار و تو در مانی

چون از او گشتی همه چیز از تو گشت/ چون از او گشتی همه چیز از تو گشت

ما برون را ننگریم و قال را/ ما درون را بنگریم و حال را

هم عقل دویده در رکابت/ هم شرع خزیده در پناهت

گفت الهی مرا فقر و فاقه به تو رسانید و لطف تو آن را زایل نگردانید.

این فاخته بر این درخت می‌گوید که کوکو من نیز موافقت او می‌گویم هوهو.

گفت زمین درخشان است از مرقّعیان چنان‌که آسمان درخشان است از ستارگان.

اندر خواستی کتابی، سبک و آسان، تا تو را یادگار بود و دیگر مردمان را فایده بود.

مرگ بر بالین و جانان غافل است / جان بدین سختی سپردن مشکل است

مایه قهر است و لطف ناوک دلدوز او / پایة کفر است و دین جوشن شب‌پوش او

دامنم را چون تهی دیدی ز گل خاری منه / دلبرم را چون بری دیدی ز من خوارم مدار

چرا ننهم؟ نهم دل بر خیالت / چرا ندهم؟ دهم جان در وصالت