شرکت در آزمون آنلاین مطالعات اجتماعی هشتم - درس 15-حمله ی چنگیز و تیمور به ایران | آزمون شماره 18021

سبزوار، شمال شرق

حوالی زابل، شمال غرب

سبزوار، شمال غرب

حوالی زابل، شمال شرق

تسنّن - چنگیز                                      

تشیّع - چنگیز

تشیّع - تیمور                                                   

تسنّن - تیمور

مغولان اقوامی بیابان‌گرد بودند که به دلیل هوای سرد و خشک منطقه محلّ زندگی خود، کوچ‌نشینی و دامداری می‌کردند. این قبایل مجبور بودند

برای تأمین زندگی به غارت یکدیگر و همسایگان روی آورند.

حمله چنگیز خان مغول به پکن، سرزمین‌هایی در غرب مغولستان و سپس به غرب آسیا، نخستین نمونه‌ای بود که اقوام کوچ‌نشین با اتحّاد خود، به

شهرها و سرزمین‌های آباد یورش می‌بردند.

چنگیز خان مغول، در ابتدا رئیس یکی از قبایل مغول بود که به بی‌رحمی _ حتّی نسبت به فرزندان خود _ و نیز به توان بالای رزمی مشهور بود. وی بود

که توانست مغول‌ها را متّحد کند.

چنگیزخان قوانین خود را با نام «یاسا» تدوین کرد و به اجرا گذاشت. طبق این قوانین، کسانی که خود را تسلیم سپاه قوم مغول می‌کردند، از قتل و غارت

در امان بودند.

مغولان اقوام بیابانگردی بودند که چنگیز با قوانین یاسای خود، آن‌ها را متّحد کرد و به فکر حمله به سرزمین‌های آباد انداخت.

مغولان پیش از آن‌که به ایران حمله کنند، پکن چین و همچنین سرزمین‌هایی در غرب مغولستان را تسخیر کردند.

سلطان محمّد، پادشاه وقتِ ایران، علی‌رغم مقاومت بسیار، در برابر مغولان کاری از پیش نبرد و به دست ایشان کشته شد.

در زمان حمله مغول به ایران، خلیفه‌ حمایتی از حکام ایران نکرد. اختلافات داخلی نیز عامل دیگر شکست بود.