شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس یازدهم : پایه های آوایی همسان دو لختی | آزمون شماره 11169

گریه شام و سحر شُکر که ضایع نگشت / قطره باران ما گوهر یکدانه شد

دیر بماندم در این سرای کهن من / تا کهنم کرد صحبت دی و بهمن

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت / رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم

باز جهان تیز پر و خلق شکار است / باز جهان را جز از شکار چه کار است

من بدین خوبی و زیبایی ندیدم روی را / وین دلاویزی و دلبندی نباشد موی را

شرحت کسی نداند، وصفت کسی نخواند / همچون تو ماه سیما، در بحر و بر نباشد

امشب سبک‌تر می‌زنند این طبل بی‌هنگام را / یا وقت بیداری غلط بودست مرغ بام را

چنان  خوب‌رویی  بدان  دلربایی / دریغت نیاید  به  هر کس نمایی

گل ز بلبل روی می‌پوشد هنوز / ای صبا برخیز و بردار این حجاب

حاصل عمرم سه سخن بیش نیست / خام بدم پخته شدم سوختم

وقت ضرورت چو نماند گریز / دست بگیرد سر شمشیر تیز

هر که در او جوهر دانایی است / بر همه کاریش توانایی است

تا چند در این وادی بر جان و دلم لرزم                                                                                        کانجا به دو جو جان را مقدار نمی‌بینم

خواهم که شوم به بام عالم بر                                                                                        چه چاره که نردبان نمی‌یابم

تا سر نهاده‌ام به ارادت به پای دوست                                                                                        آماده ملامت یک شهر دشمنم

گر نور تو در خلق نبینم ز دو گیتی                                                                                        هم گوش فرو بندم و هم گوشه نشینم