شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17797

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم/ لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست/ کفر است در این مذهب خودبینی و خودرایی

عاشقان را بر سر خود حکم نیست/ هرچه فرمان تو باشد، آن کنند

چرخ بر هم زنم ار غیر مرادم گردد/ من نه آنم که زبونی کشم از چرخ فلک

آن نقش بین که فتنه کند نقش‌بند را / و آن لعل لب که نرخ شکسته است قند را (کاربرد تاریخی «را» در مصراع دوم)

آهنگ آن دارد دلم کز پرده بیرون اوفتد / مطرب گر این ره می‌زند گو پست ‌گیر آهنگ را (کاربرد فعل امر بدون «ب»)

مطرب آهنگ چنین تیز چه گیری که کند / جان شیرین به لب لعل تو آهنگ مرا (حذف فعل به قرینه)

گر در کمندم می‌کشی شکرانه را جان می‌دهم / کان دل که صید عشق شد دولت شمارد دام را (کاربرد تاریخی حرف اضافه)

به تو حاصلی ندارد غم روزگار گفتن / که شبی نخفته باشی به درازنای سالی

چون نمی‌آید به ساحل غرقه دریای عشق / می‌زند بیهوده از بهر چه چندین دست و پا؟

شب فراق که داند که تا سحر چند است / مگر کسی که به زندان عشق دربند است

ز شب‌بیداری من تا سحر چشمش کجا داند؟ / که او شب تا سحر کاری به جز خفتن نمی‌داند

زمین از باد فروردین که از گل بود پر چهره/ به مهر ماه و ماه مهر گشت از میوه پر شکّر

خزان را داد پنداری فلک ملک بهاران را/ که اندر باغ زرین تخت گشت آن زمردین افسر

مخواه تابش از ایشان اگر همه مهرند/ مجوی گوهر از ایشان اگر همه کان‌اند

به لؤلؤ ابر بیاراست روی صحرا را/ مگر نشاط کند شهریار زی صحرا

کاربرد آرایه‌های سجع و جناس

حذف افعال در بخش‌هایی از متن

تأثیر آموزش و تربیت در رشد و شکوفایی انسان

کاربرد «را» به معنی «برای»