شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 17: خنده‌ی تو | آزمون شماره 2557

دلم می خواهد جهان را زیر پا گزارم تا مگر روزی به سرحدّ جهان خلقت فرود آیم.

ستارگان راه هزار ساله را در دل افلاک می پیمایند تا به سرمنزل غایی خود برسند.

به سوی آخر دنیا می روم. می خواهم بدان جا روم که دیگر در آن زی حیاتی نفس نمی کشد. 

ای فکر دور  پرواز من! بالهای عقاب آصایت را از پرواز بازدار و همینجا لنگر انداز.

نسبت - فاعلی - مکان - زمان - شباهت

حالت - مکان - فاعلی - زمان - شباهت

نسبت - حالت - شباهت - مکان - زمان

حالت - نسبت - زمان - مکان - شباهت

با این دل ماتم زده آواز چه سازم / بشکسته نی‌ام با لب دمساز چه سازم ( ایهام - تشخیص )

تار دل من چشمه‌ی الحان خدایی است / از دست تو ای زخمه‌ی ناساز چه سازم ( تشبیه - تناسب )

آن بت شمشیرگر ما را به خود همدم نکرد / ریخت خون عشق‌بازان را و ابرو خم نکرد ( استعاره - کنایه )

بر در مسجد گذاری کن، که پیش قامتت / در نماز آیند آن‌هایی که قامت می‌کنند ( جناس تام - حسن‌تعلیل )