شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 11: وزن در شعر نیمایی | آزمون شماره 1021

چه خوش گفت جمشید با تاج و گنج / که یک جو نیرزد سرای سپنج

هزار آفرین بر می سرخ باد / که از روی ما رنگ زردی ببرد

بی‌ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز خود / دامی به راهی می‌نهم مرغی به دامی می‌زنم

گرانی ندارد بیابان ما / قراری ندارد دل و جان ما

مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن فع/ مفاعیلن مفاعیلن فع/ مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن فع.

فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فع/ فاعلاتن فاعلاتن فع/ فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فع.

فعلاتن فعلاتن فعلاتن فع/ فعلاتن فعلاتن فع/ فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فع.

مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع/ مستفعلن مستفعلن فع/ مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع.

ای نور ما ای سور ما ای دولت منصور ما / جوشی بنه در شور ما تا مِی شود انگور ما

عشق تو بر بود ز من مایة مایی و منی / خود نبود عشق تو را چاره ز بی‌خویشتنی

آن روز در جام شفق مُل کرد خورشید / بر خشک چوب نیزه‌ها گل کرد خورشید

طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف / ور بکشم زهی طرب ور بکشد زهی شرف