شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس یازدهم : پایه های آوایی همسان دو لختی | آزمون شماره 492

نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند / جوانان سعادتمند پند پیر دانا

گر ذره ها نهانند خصمان و دشمنانند / در قعر چَه سخن گو خلوت گزین سحر را 

ای جان چه جای دشمن روزی خیال دشمن / در خانه دلم شد از بهر رهگذر را

رمزی شنید زین سر زو پیش دشمنان شو / می‌خواند یک به یک را می‌گفت خشک و تر را

مست شوند چشمها از سکرات چشم او / رقص‌کنان درخت‌ها پیش لطافت صبا

گر هست دلش خارا مگریز و مرو یارا / کاول بکشد ما و آخر بکشد ما را 

گردش این سایۀ من سخرۀ خورشید حق است / نی چو منجم که دلش سُخرۀ اِستاره شود 

ای که پس از هلاک من پای نهی به خاک من / از دل خاک بشنوی نالۀ دردناک من 

گر دوست می آید برم یا تیغ دشمن بر سرم / من با کسی افتادهام کز وی نپردازم به کس

روز بهار است خیز تا به تماشا رویم / تکیه بر ایام نیست تا دگر آید بهار 

صید منی شکار من گرچه ز دام جستهای / جانب دام باز رو ور نروی برانمت 

می‌کشد هر کرکسی اجزات را هر جانبی / چون نه مرداری تو بلکه باز جانانی چرا

هر که هوا گرفت و رفت از پی آرزوی دل / گوش مدار سعدیا بر خبر سلامتش 

ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال / مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش 

اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست / حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم 

جوانا سر متاب از پند پیران / که رای پیر از بخت جوان به 

چند بت بشکست احمد در جهان / تا که یاربگوی گشتند امّتان

دانی چرا نخفتم تو پادشاه حسنی / خفتن حرام باشد در چشم پاسبانت 

مکرها در کسب دنیا بارِد است / مکرها در ترکِ دنیا وارد است

کاشکی هستی زبانی داشتی / تا ز هستان، پردهها برداشتی