شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفدهم : خاموشی دریا | آزمون شماره 616

بسیار در دل آمد از اندیشه ها و رفت / نقشی که آن نمی رود از دل نشان توست

کرد تصویر تو را صورتگر چین آرزو / بست چندین صورت و صورت نبست این آرزو

نقّاش ازل نقش بدیعت چو بساخت / از ساختن نقش دگر وا پرداخت

این جهان آینه و هستی ما نقش و نگار/ نقش در آینه آخر چه قدر خواهد ماند؟

یک

دو

سه

چهار

از شعله به‌خاطر روشنایی‌اش سپاس‌گزاری کن / اما چراغدان را هم / که همیشه صبورانه در سایه می‌ایستد، از یاد مبر.
 

ماهی در آب خاموش است و / چارپا روی خاک هیاهو می‌کند و / پرنده در آسمان آواز می‌خواند.
 

آدمی اما / خاموشی دریا و / هیاهوی خاک و / موسیقی آسمان را در خود دارد.
 

هنگامی که / در فروتنی، / بزرگ باشیم، / بیش از هم به آن نزدیک شده‌ایم. 
 

پدید آمد از دور چیزی دراز / سیه رنگ و تیره تن و تیزتاز 
 

ز سیلابی که نخل اندازد از پای / گیاهی کی تواند ماند برجای؟
 

خفتگان را چه خبر زمزمۀ مرغ سحر/ حیوان را خبر از عالم انسانی نیست

 

سرو برفت و بوستان از نظرم به جملگی / می‌نرود صنوبری بیخ گرفته در دلم

برزیگر و کشاورز ـ نقص و کاستی                        

خواجه و غلام ـ عبد و معبود 

 

شوق و شورش ـ زنهار و آگاهی                              

تجسّم و تصوّر ـ تهی و بیهوده