شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 6851

مگذار مطرب را دمی کز چنگ بنهد چنگ را/ در آبگون ساغر فکن آن آب آتش‌رنگ را

 سخن از خرقه و سجاده چه گویی خواجو/ جام می نوش که از صومعه دور است اینجا

هر که را بینی به عالم دل به چیزی خوش بود/ عاشقان را دل به یاد چهرۀ دلبر خوش است

 هر که زین گنبد گردنده کناری نگرفت/ چون مه نو به همه شهر شد انگشت‌نمای

بت خورشیدرخ من به گذارست امشب / شب‌روان را رخ او مشعله‌دارست امشب

معدن نور بر این گنبد پیروزه است / که چو باغیست پر از لاله و پر سوسن

ای فلک نیم نفس رفت که بی‌مرحمتی / تحفه تازه ز کج‌بازی سیاره بیار

به مهمان‌خانه آز و هوا جز لاشه چیزی نیست / برای لاشخواران واگذار این میهمانی را

دوران دهر و تجربتم سر سپید کرد / وز سر به در نمی‌رودم هم چنان

رسد دست تو از مشرق به مغرب / ز اقصای مداین تا به مدین

منم آن مرغ گرفتار که در کُنج قفس / سوخت در فصل گُلم حسرت بی‌بال و پری

آفرین جان‌آفرین پاک را / آن‌که جان بخشید و ایمان خاک را