شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دهم: زبان و ادبیات فارسی در سده‌های پنجم و ششم و ویژگی‌های سبکی آن | آزمون شماره 9834

مکن در جسم و جان منزل، که این دون است و آن والا / قدم زین هر دو بیرون نه نه آنجا باش و نه اینجا

مسلمانان سرای عمر، در گیتی دو در دارد / که خاص و عام و نیک و بد بدین هر دو گذر دارد

عقل محرم تا بود دستور سلطان بدن/ کی به ناواجب رود فرمان جان در ملک تن

 دين و دنيا گفتمي در بازم اندر کار عشق / کار من با او کنون از دين و از دنيا گذشت

من باری خود را مصیبت‌زده کردم و توجّع و تحسّر سود نخواهم داشت.

فایده‌ی تقرّب به ملوک رفعتِ منزلت است و اصطناع دوستان و قهر دشمنان.

عواقب مکر و غدر همیشه نامحمود بوده است و خواتم بدسگالی و کید نامبارک.

در دل‌های ما جز تخم محبت خود مکار و بر تن و جان‌های ما جز الطاف رحمت خود منگار.

به اعتماد مکنت خویش از محنت درویش نپرسند و از خدا نترسند.

نشنیده‌ای که گفته‌اند خانه دوستان بروب و در دشمنان مکوب.

الهی تو منزلی و دوستان تو راه، پس نه دل عذرخواه است و نه زبان کوتاه.

و آن اولی‌تر که خردمند نفس خطیر و عمر عزیز را فدای مرداری بسیار خصم نگرداند.

هم در اوّل شب خود را به شکل و زیّ او برآورد و شمعکی خرد با مفاتیح که برای گشادن در دکّان مُعد بود، در آستین نهاد.

پس ابراهیم بیرون آمد از میان ‌آتش به سلامت و آن تخت و حوض آب ناپدید شد، به جای خویش رفتند به بهشت.

و رفتن به حج تا آنگاه که خلعت مصری بگرفت و ضرورت ستدن و از موصل راه گردانیدن و به بغداد باز نشدن و خلیفه را به دل آمدن که مگر امیر محمود فرموده است، همه به تمامی شرح کردم.

چون شکیبایی در شریعت از پسندیدگی نشان است و ناشکیبایی در حقیقت عین فرمان است، میان این و آن رهی را با تو چه برهان است؟