شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 4166

مرا هرچه ملک و سپاهست و گنج / همی زان توست و تو را زوست خنج

مکن روز بر خویشتن بر بنفش / به بازیچه پنجه مزن بر درفش

ولیکن روانم ز تو سیر نیست / دلم چون دل تو به کفشیر نیست

بود مرد آرمده در بند سخت / چو جنبنده گردد شود نیکبخت

ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما / آب روی خوبی از چاه زنخدان شما

آتش قهر برافروخته‌اند / خانمان ضعفا سوخته‌اند

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را / که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را

دمی با غم به سر بردن جهان یک‌سر نمی‌ارزد / به می بفروش دلق ما کزین بهتر نمی‌ارزد

ور ایدون که زین کار هستم گناه / جهان آفرینم ندارد نگاه

برگیر شراب طرب‌‌انگیز و بیا / پنهان ز رقیب سفله بستیز و بیا

بلای آدمی باشد زبانش / که در وی بسته شد سود و زیانش

چو مشک از ناف عزلت بو گرفتم / به تنهایی چو عنقا خو گرفتم