شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 23626

من خاک کف پای سگ کوی غلامی/کاو خاک کف پای سگ کوی تو باشد

خواب نوشین بامداد رحیل/باز دارد پیاده را ز سبیل

گشت یکی چشمه ز سنگی جدا/ غلغله‌زن، چهره‌نما، تیزپا

نرگس مست نوازشگر مردمدارش/خون عاشق به قدح گر بخورد نوشش باد

گر اظهار پشیمانی کند گردون مشو ایمن/ که بدعهد از پشیمانی، پشیمان زود می‌گردد

گر تو گرفتارم کنی، من با گرفتاری خوشم/ ور خوار چون خارم کنی، ای گل! بدان خواری خوشم

گو به سلام من آی با همه تندیّ و جور/ وز من بیدل ستان جان به جواب سلام

پای استدلالیان چوبین بود/ پای چوبین سخت بی‌تمکین بود

چه شود گر من و تو چند قدح باده خوریم / باده از خون رزان است نه از خون شماست

تا دم از شام سر زلف تو هر جا نزنند / با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست

بر دوخته‌ام دیده چو باز از همه عالم / تا دیده من بر رخ زیبای تو باز است

صحبت یار عزیز حاصل دور بقاست / یک دمه دیدار دوست هر دو جهانش بهاست

در دهن لاله باد، ریخته و بیخته / بیخته مشک سیاه ریخته درّ ثمین (ثمین: گرانبها)

تن ز جان و جان ز تن مستور نیست / لیک کس را دید جان دستور نیست

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی / از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

گوهر از گفتار بارم، زر ناب از روی زرد / گنج‌ها دارم به کنج عزلت از این کیمیا