شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 14143

 ابر آذاری چمن ها را پر از حورا کند / باغ پر گلبن کند، گلبن پر از دیبا کند: «ا»

الا یا خیمگی خیمه فروهل / که پیشاهنگ بیرون شد ز منزل: «- ِل»

ای نهاده بر میان فرق جان خویشتن / جسم ما زنده به جان و جان تو زنده به تن:«-َ ن»

آمد شب و از خواب مرا رنج و عذابست / ای دوست بیار آنچه مرا داروی خوابست: «- َست»

چو از بحر الماس، خون شد روان/ روان گشت با خون ز تن‌ها روان

مجلسی آراست مانند بهشت/ و اندر او ترتیب و قانونی بهشت

در آغوش بگرفت فرزند خویش/ ببوسید رخسار دلبند خویش

همین پنج روز است عیش مدام/ به ترک اندرش عیش‌های مدام

ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما / آب روی خوبی از چاه زنخدان شما

آتش قهر برافروخته‌اند / خانمان ضعفا سوخته‌اند

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را / که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را

دمی با غم به سر بردن جهان یک‌سر نمی‌ارزد / به می بفروش دلق ما کزین بهتر نمی‌ارزد