شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 1: شکر نعمت | آزمون شماره 937

بدگماني کردن و حرص آوری/ کفر باشد پيش خان مهتری

هر چه شد منصوب مجنون بی‌خروش عشق نيست/ آهن از گل‌کردن زنجير بلبل می‌شود

ما از اين هر دو به شکر و به سنا قصد کنيم/ زان که انده شد و شادی سوی ما کرد آهنگ

به شبه و شکل تو گر ديگران برون آيند/ زمانه نيک شناسد زمرّد از مينا

شش

هفت

هشت

نه

آن‌که هلاک من همی‌خواهد و من سلامتش/ هر چه کند ز شاهدی کس نکند ملامتش

کاش که در قيامتش بار دگر بديدمی/ کانچه گناه او بود من بکشم غرامتش

دل گفت وصالش به دعا باز توان يافت/ عمريست که عمرم همه در کار دعا رفت

هر ساله این یقینم بودی که دست مرگ/ امسال دیگرم نگذارد چو پارها

گمان و شبهه و تردید ز تو دور هستند / که فکرت سزاوار اشتباه نبود

سرنوشت خویش تا خواندم عرق ها کرد گل / این خط موهوم یکسره نقطه شک داشته است

نباشد جان به غیر از  دانش و دید / مکن در هستی جان هیچ تردید 

تو مهری و کس را نه درین مساله تردید / تو ابری و کس را در این مرحله انکار 

چو فریاد جرس ماییم و جولان پریشانی/به هر راهی که خواهد بیخودی‌ها می‌برد ما را  (تشبیه - تضاد)

در این ویرانه همچشم نگاهم کز سبک روحی/درون خانه‌ام وز خویش خالی کرده جا را  (تناقض - تناسب)

چون نسیم از در گلزار گذشتیم و گذشت/دامن‌افشان ز گل و خار گذشتیم و گذشت  (کنایه - مجاز)

تا مژه بستیم قیامت رسید/مرگ چه خواب سبکی بوده است  (کنایه - جناس)