شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 6743

سعدی از سرزنش غیر نترسد هیهات /  غرقه در نیل چه اندیشه کند باران را

اگر رفت و آثار خیرش نماند / نشاید پس از مرگش الحمد خواند

جرم گردون تیره و روشن در او آیات صبح / گویی اندر جان نادان خاطر داناستی

صبحدم ناله قمری شنو از طرف چمن / تا فراموش کنی فتنه دور قمری

توبه بر لب، سبحه بر کف، دل پر از شوق گناه / معصیت را خنده می‌آید ز استغفار ما

چرا نه مردم دانا چنان زید که به غم / چو سرش درد کند دشمنان دُژم گردند

هرچند که سر در سر دستان تو کردیم / با این همه دستان نتوان داد ز دستت

خلق را چون آفرید از لطف، خلاق جهان / داد گوش و چشم و لب، پا و سر و دست و زبان

جهان انجمن شد بر تخت اوی (انجمن شد)

ز هم رَد نمودند هفتاد حرب (رد نمودند)

دنیا کمر بسته است بر نابودی پیغمبران (کمربستن)

درخت زرد شد و آسمان به قیر نشست (به قیر نشست)