شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوازدهم: رستم و اشکبوس | آزمون شماره 15562

از آن شده است به چشم جهانیان شیرین / که از لباس،شکر شد به بوریا قانع

ز مال خویش به احسان تمتّعمی بردار / مشو ز گنج به نامی چو اژدها قانع

همیشه راه به آب بقا نمی افتد / مشو به دیدن از آن لعل جانفرا قانع

نظر به عاقبت کار کن قدم بردار / مشو ز دیدۀ بینا به پیش پا قانع

زدش بر زمین‌بر به کردار شیر / بدانست کاو هم نماند به زیر

کمان به‌زه را به بازو فکند / به بند کمر‌بر، بزد تیر چند

بخندید رستم به آواز گفت / که بنشین به پیش گران‌مایه جفت

به رستم بر آن‌گه ببارید تیر / تهمتن بدو گفت برخیره خیر

نماند ایچ با روی خورشید، رنگ / به جوش آمده خاک بر کوه و سنگ

برآویخت رهّام با اشکبوس / برآمد ز هر دو سپه بوق و کوس

به گرز گران دست برد اشکبوس / زمین آهنین شد، سپهر آبنوس

بر او راست خم کرد و چپ کرد راست / خروش از خم چرخ چاچی بخاست