شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دهم: زبان و ادبیات فارسی در سده‌های پنجم و ششم و ویژگی‌های سبکی آن | آزمون شماره 16892

چندان که جهانست ملک شاه جهان باد / با دولت پاینده و با بخت جوان باد

دوش بر گردون رنگی دگر آمیخته‌اند / شب و انجم چو دخان با شرر آمیخته‌اند

گردون نقاب صبح به عمدا برافکند / راز دل زمانه به صحرا برافکند

دل ز راحت نشان نخواهد داد / غم خلاصی به جان نخواهد داد

جناس

مراعات نظیر

تشبیه

استعاره

شعر این دوره از نظر موضوع متنوع نبود و به شاخه‌هایی چون مدح و هجو و تغزل محدود شد.

برخی از شاعران این دوره هم‌چون سنایی و مولوی از مدح شاهان و انتساب به دربارها پرهیز می‌کردند.

سبک شعر در این دوره متحول شد و مقدمه ظهور سبک عراقی در شعر فارسی شد.

حکمت و دانش و اندیشه‌های غیر دینی در شعر این دوره تأثیری عمیق بخشید و جزئی از مضامین برجستۀ شعر این دوره شد.

هم در اوّل شب خود را به شکل و زیّ او برآورد و شمعکی خرد با مفاتیح که برای گشادن در دکّان مُعد بود، در آستین نهاد.

پس ابراهیم بیرون آمد از میان ‌آتش به سلامت و آن تخت و حوض آب ناپدید شد، به جای خویش رفتند به بهشت.

و رفتن به حج تا آنگاه که خلعت مصری بگرفت و ضرورت ستدن و از موصل راه گردانیدن و به بغداد باز نشدن و خلیفه را به دل آمدن که مگر امیر محمود فرموده است، همه به تمامی شرح کردم.

چون شکیبایی در شریعت از پسندیدگی نشان است و ناشکیبایی در حقیقت عین فرمان است، میان این و آن رهی را با تو چه برهان است؟