شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 5716

سواران لشکر برانگیختند /  همه دشت پیشش درم ریختند

دفتر فکرت بشوی گفته سعدی بگوی /  دامن گوهر بیار بر سر مجلس ببار 

گر گدایی کنی از درگه او کن باری /  که گدایان درش را سر سلطانی نیست

قراری بسته‌ام با مِی‌فروشان /  که روز غم به جز ساغر نگیرم

ننگرد دیگر به سرو اندر چمن / هر که دید آن سرو سیم‌اندام را

 حافظا مِی خور و رندی کن و خوش باش ولی / دام تزویر مکن چون دگران قرآن را

 برو از خانه گردون به‌در و نان مطلب / کان سیه‌کاسه در آخر بکشد مهمان را

ماه کنعانی من مسند مصر آنِ تو شد / وقت آن است که بدرود کنی زندان را

چشم‌ها نه شگفت اگر شد پر ستاره بی‌رُخش / کاختران از غیبت خورشید گردند آشکار

 ناوک چشم تو در هر گوشه‌ای / هم‌چو من افتاده دارد صد قتیل

 مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو / یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

 بدان طوق و گوی آن مه مهرجوی / ز مه طوق برده ز خورشید گوی