شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 935

چرا چون لاله خونین‌‌‌‌دل نباشم / که با من نرگس او سر گران کرد

گویی بطّ سفید جامه به صابون زده است / کبک دری ساق پا در قدح خون زده است

پیوند روح می‌‌کند این باد مشک‌‌بیز / هنگام نوبت سحر است ای ندیم خیز

پشت هر شادی غمی بنهفته بنگر کآسمان / ابر گریان دارد و خورشید خندان نیز هم

روا مدار خدایا که در حریم وصال/ رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد

بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل / توان شناخت ز سوزی که در توان باشد

من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم / که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد

من که شب‌‌ها ره تقوا زده‌‌ام با دف و چنگ / این زمان سر به ره آرم چه حکایت باشد

چه توان گفت در لطافت دوست؟ / هرچه گویم از آن لطیف‌تر است

آن که منظور دیده و جان است / نتوان گفت شمس یا قمر است

برگ تر خشک می‌شود به زمان / برگ چشمان ما همیشه تر است

سعدی از بارگاه حضرت دوست / تا خبر یافتست، بی‌خبر است