شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 207

عشق می خواهم از ان سان که رهایی باشد / هم از آن عشق که منصور سر دارش برد

عشق یعنی قلم از تیشه و دفتر از سنگ / که به عمری نتوان دست بر آثارش برد

شوکتی بود در این شیوۀ شیرین روزی / عشق بازاری ما رونق بازارش برد

سودا مپز که آتش غم در دل تو نیست / ما را غم تو برد به سودا تو را  که برد

قلب

آوردن فاعلاتن به جای فعلاتن

تغییر کمیت مصوت‌ها

ابدال

کیسه هنوز فربه است از تو از آن قوی دلم / چاره چه خاقانی اگر کیسه رسد به لاغری

من به زبان اشک خود می‌دهمت سلام و تو / بر سر آتش دلم همچو زبانه می‌روی

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم / دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

به وفای دل من ناله برآرید چنانک / چنبر این فلک شعوذه‌گر بگشایید

چو می توان به صبوری کشید جور عدو / چرا صبور نباشم که جور یار کشم

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت / که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

سعدیا عشق نیامیزد و شهوت با هم / پیش تسبیح ملائک نرود دیو رجیم

ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد / وقت آن است که بدرود کنی زندان را

بر افسر شاهان سرافراز نشیند / هر گرد که از گوشۀ دامان تو برخاست

چندین هزار صید فتد در قفای تو / هر گه که التفات کنی بر قفای خویش

یکباره سبکبار شد از غصۀ دوران / آن را که به‌جز رطل گران هیچ ندادند

پای مجنون به در خیمۀ لیلی نرسد / تا به سر طی نکنی راه بیابانی را