شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس ششم: سجع و انواع آن | آزمون شماره 16604

عذاب است این جهان بی تو مبادا یک زمان بی ‌تو/ به جان تو که جان بی تو شکنجه‌ست و بلا بر ما

ایا شاهنشه قاهر چه قحط رحمتست آخر / دمی که تو نه‌ای حاضر گرفت آتش چنین بالا

تویی دریا منم ماهی چنان دارم که می‌خواهی / بکن رحمت بکن شاهی که از تو مانده‌ام تنها

اگر آتش تو را بیند چنان در گوشه بنشیند / کز آتش هر که گل چیند دهد آتش گل مینا

متوازن، مطرف، متوازی، متوازی 

متوازی، مطرف، متوازی، متوازن

متوازن، متوازی، متوازن، مطرف

متوازی، مطرف، متوازن، متوازی

عاقل چون خلاف اندر میان آید، بجهد و چون صلح بیند، لنگر بنهد که آن‌جا سلامت بر کنار است و این‌جا حلاوت در میان. (متوازن _ مطرف)

توانگر فاسق کلوخ زراندود است و درویش صالح شاهد خاک‌آلود. این دلق موسی است مرقّع و آن ریش فرعون مرصّع. (مطرّف _ متوازن)

خشم بیش از حد گرفتن وحشت آرد و لطف بی‌وقت هیبت ببرد؛ نه چندان درشتی کن که از تو سیر گردند و نه چندان نرمی که بر تو دلیر شوند. (مطرف _ متوازن)

در انجیل آمده است که ای فرزند آدم، گر توانگری دهمت، مشتغل شوی به مال از من وگر درویش کنمت، تنگدل نشینی؛ پس حلاوت ذکر من کجا دریابی و به عبادت من کی شتابی؟ (متوازی _ مطرف)

محال است که هنرمندان بمیرند و بی‌هنران جای ایشان بگیرند.

ملک او را در کنار گرفت و هر روز نظر بیش کرد تا ولیعهد خویش کرد.

پسر به فراست استبصار به جای آورد و گفت ای پدر! کوتاه خردمند به که نادان بلند.

پسر نعره زد و گفت ای مردان بکوشید یا جامه‌ی زنان بپوشید.