شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس ششم: سجع و انواع آن | آزمون شماره 16604

محال است که هنرمندان بمیرند و بی‌هنران جای ایشان بگیرند.

ملک او را در کنار گرفت و هر روز نظر بیش کرد تا ولیعهد خویش کرد.

پسر به فراست استبصار به جای آورد و گفت ای پدر! کوتاه خردمند به که نادان بلند.

پسر نعره زد و گفت ای مردان بکوشید یا جامه‌ی زنان بپوشید.

عاقل چون خلاف اندر میان آید، بجهد و چون صلح بیند، لنگر بنهد که آن‌جا سلامت بر کنار است و این‌جا حلاوت در میان. (متوازن _ مطرف)

توانگر فاسق کلوخ زراندود است و درویش صالح شاهد خاک‌آلود. این دلق موسی است مرقّع و آن ریش فرعون مرصّع. (مطرّف _ متوازن)

خشم بیش از حد گرفتن وحشت آرد و لطف بی‌وقت هیبت ببرد؛ نه چندان درشتی کن که از تو سیر گردند و نه چندان نرمی که بر تو دلیر شوند. (مطرف _ متوازن)

در انجیل آمده است که ای فرزند آدم، گر توانگری دهمت، مشتغل شوی به مال از من وگر درویش کنمت، تنگدل نشینی؛ پس حلاوت ذکر من کجا دریابی و به عبادت من کی شتابی؟ (متوازی _ مطرف)

عذاب است این جهان بی تو مبادا یک زمان بی ‌تو/ به جان تو که جان بی تو شکنجه‌ست و بلا بر ما

ایا شاهنشه قاهر چه قحط رحمتست آخر / دمی که تو نه‌ای حاضر گرفت آتش چنین بالا

تویی دریا منم ماهی چنان دارم که می‌خواهی / بکن رحمت بکن شاهی که از تو مانده‌ام تنها

اگر آتش تو را بیند چنان در گوشه بنشیند / کز آتش هر که گل چیند دهد آتش گل مینا

متوازن، مطرف، متوازی، متوازی 

متوازی، مطرف، متوازی، متوازن

متوازن، متوازی، متوازن، مطرف

متوازی، مطرف، متوازن، متوازی