شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 8407

چون بگویی بفشانی گهر از حقۀ لعل / چون بخندی بنمایی ز شکر مروارید (۳ استعاره)

در جواب از تنگ شکّر قند ریخت / شکّر از لب‌های شکّرخند ریخت (۳ استعاره)

به خنده ای بت بادام چشم شیرین لب / شکر بریزد از آن پسته دهان که تو راست (۳ استعاره) 

یک سر به پای همت از این دامگاه دیو / چون مرغ برپرید و مقر بر قمر کنید (۳ استعاره)

نقاب گل کشید و زلف سنبل / گره‌بند قبای غنچه وا کرد 

من صدای قدم خواهش را می‌شنوم / و صدای پای قانونی خون را در رگ / تپش قلب شب آدینه / شیهه پاک حقیقت از دور ....

کس چو حافظ نگشود از رخ اندیشه نقاب / تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند 

دیده عقل مست تو چرخه چرخ پست تو / گوش طرب به دست تو بی‌تو به سر نمی‌شود 

گل کنایه از شهیدان

گل استعاره از شهیدان 

به خون خود آغشتن استعاره از شهادت 

خون در معنای مجازی استفاده شده است

 در شب مهتاب خوش باشد سفر کردن ز خویش / تن مده چون نقش دیبا در چنین وقتی به خواب

از صدای آب سنگین‌تر شود خواب و مرا / قل قل مینای می، ریزد نمک در چشم خواب

گر چه می‌گویند باران نیست در ابر سفید / از طراوت می‌چکد از پرتو مهتاب، آب

 بادۀ روشن کز او شد دیده ساغر پر آب / می‌شود نورٌ علی نور از فروغ ماهتاب