شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 19211

گر اظهار پشیمانی کند گردون مشو ایمن / که بدعهد از پشیمانی، پشیمان زود می‌گردد

نه عجب که قلب دشمن شکنی به زور هیجا(جنگ)/ تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی

به چین زلف چو شامت نمی‌رسد دستم/ نسیم زلف تو از مشک ناب می‌جویم

مارا سری است با تو که گر خلق روزگار/ دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم

ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند/ تا تو نانی به کف آریّ و به غفلت نخوری

خواب نوشین بامداد رحیل/ بازدارد پیاده را ز سبیل

پیش از اینت بیش از این اندیشۀ عشّاق بود/ مهرورزیّ تو با ما شهرۀ آفاق بود

ملکا مها نگارا صنما بتا بهارا/ متحیرم ندانم که تو خود چه نام داری

دندانۀ هر قصری پندی دهدت نونو/ پند سر دندانه بشنو ز بن دندان

مبارزان جهان، قلب دشمنان شکنند/ تو را چه شد که همه قلب دوستان شکنی

نه عجب که قلب دشمن شکنی به روز هیجا/ تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی

از خلاف‌آمد عادت بطلب کام که من/ کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم

گر عزم جفا داری، سر در رهت اندازم / ور راه وفا گیری، جان در قدمت ریزم

از لعل تو گر یابم، انگشتری زنهار / صد ملک سلیمانم در زیر نگین باشد

آه از آن جور و تطاول که در این دامگه است / آه از آن سوز و گدازی که در آن محفل بود

در کار گلاب و گل، حکم ازلی این بود / کاین شاهد بازاری و آن پرده‌نشین باشد