شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس ششم: سجع و انواع آن | آزمون شماره 18382

مهمل بدار ای ساروان تندی مکن با کاروان / کز عشق آن سرو روان گویی روانم می‌رود

گفتم بگریم تا ابل چون خر فروماند به گل / وین نیز نتوانم که دل با کاروانم می‌رود

صبر از وصال یار من برگشتن از دلدار من / گر چه نباشد کار من هم کار از آنم می‌رود

ای ساربان آهسته رو کارام جانم می‌رود / وان دل که با خود داشتم با دلستانم می‌رود

 گاه از دیدن روی مکتوب منتعش و گاه از ندیدن روی مطلوب مشتعل.

طالب علم عزیز است و طالب مال ذلیل.

 هر نفسی که فرو می‌رود ممّد حیات است و چون برمی‌آید مفرّح ذات.

 هیزم درویشان را خریدی به حیف و توانگران را دادی به طرح.

ما همه ستمکارانیم بر خویش عفو کن و از ما درگذار

بر هیچ پیغامبر روا نیست که فردا در آتش شود و عذاب چشد

بعد از این صواب نیست که میان من و پادشاه جمعیتی باشد

جماعتی با او نان بخوردندی پس به قیلوله مشغول شد