شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوم : پایه های آوایی | آزمون شماره 8781

چه شاهان که از عشق صد ملک بردند/ که آن سلطنت منتهایی ندارد

خرابم کن ای جان که از شهر ویران/ خراجی نجوید نه دیوان نه سلطان

چو یعقوب وقتم یقین بوی یوسف/ ز صدساله راهم رساند دوایی

بس غریبی بس غریبی بس غریب/ از کجایی از کجایی از کجا

دلا دیدی که آن فرزانه فرزند / چه دید اندر خم این طاق رنگین

لب سرچشمه‌ای و طرف جویی / نم‌ اشکی و با خود گفت‌و‌گویی

همی آز کمتر نگردد به سال / همی روز جوید به تقویم و فال

از نیستان تا مرا ببریده‌اند / در نفیرم مرد و زن نالیده‌اند

من از بازوی خود دارم بسی شکر

دست ما کوتاه و خرما بر نخیل

همچو صبحم یک نفس باقی است با دیدار تو

ابر آزاری برآمد باد نوروزی وزید

نه چندان آرزومندم که وصفش در بیان آید

غمت در نهانخانه دل نشیند

درد ما را نیست درمان الغیاث

به دل گفتم ز چشمانش بپرهیز

شمع را فانوس از پروانه می‌سازد جدا

من آن آیینه را روزی به دست آرم سکندروار

منّت ایزد را که با اقبال و دولت هم‌عنان

عشق را فرزانه می‌دانیم ما