شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوم : پایه های آوایی | آزمون شماره 8781

نه چندان آرزومندم که وصفش در بیان آید

غمت در نهانخانه دل نشیند

درد ما را نیست درمان الغیاث

به دل گفتم ز چشمانش بپرهیز

دلا دیدی که آن فرزانه فرزند / چه دید اندر خم این طاق رنگین

لب سرچشمه‌ای و طرف جویی / نم‌ اشکی و با خود گفت‌و‌گویی

همی آز کمتر نگردد به سال / همی روز جوید به تقویم و فال

از نیستان تا مرا ببریده‌اند / در نفیرم مرد و زن نالیده‌اند

شمع را فانوس از پروانه می‌سازد جدا

من آن آیینه را روزی به دست آرم سکندروار

منّت ایزد را که با اقبال و دولت هم‌عنان

عشق را فرزانه می‌دانیم ما

من از بازوی خود دارم بسی شکر

دست ما کوتاه و خرما بر نخیل

همچو صبحم یک نفس باقی است با دیدار تو

ابر آزاری برآمد باد نوروزی وزید

چه شاهان که از عشق صد ملک بردند/ که آن سلطنت منتهایی ندارد

خرابم کن ای جان که از شهر ویران/ خراجی نجوید نه دیوان نه سلطان

چو یعقوب وقتم یقین بوی یوسف/ ز صدساله راهم رساند دوایی

بس غریبی بس غریبی بس غریب/ از کجایی از کجایی از کجا