شرکت در آزمون آنلاین فلسفه 2 - درس 8: عقل در فلسفه (2) | آزمون شماره 13130

علمِ تدبیر عقول بر همه مخلوقات غیرحضوری، غیرمستقیم و باواسطه است.

علمِ تدبیر این موجودات بر همه مخلوقات حضوری، مستقیم و بدون واسطه است.

عقلِ انسان نمی‌تواند حقایق را همان‌گونه درک کند که عقول درک می‌کنند.

خروج از قوه به فعل برای فعالیت عقلی انسان، نتیجه افاضه عقل فعال است.

مبنای شناخت نزد فیلسوفان مسلمان صرفاً برهان عقلی محض است.

نزد فیلسوفان مسلمان، استدلال‌های عقلی معیار اولیه قبول یا رد هر حکم و هر نظر علمی و فلسفی است.

مبنای شناخت نزد فیلسوفان مسلمان عموماً استدلال تجربی است.

برای فیلسوفان مسلمان، استدلال‌های تجربی معیار اولیه قبول یا رد هر حکم و هر نظر علمی و فلسفی است.

فلاسفه مسلمان اولین مخلوق خدا را عقل می‌دانند که موجودی کاملاً روحانی و غیرمادی است.

عقول به مخلوقات پایین‌تر از خود علم دارند و آنها را به صورت حصولی درک می‌کنند.

این موجودات مافوق عالم طبیعت هستند و فیض خداوند از طریق آنها به عوالم دیگر می‌رسد.

عقول نسبت به خود علم حضوری دارند و خالقشان را نیز با علم حضوری درک می‌کنند.

بالقوه بودن عقل در همه افراد جامعه

فعلیت و تقویت عقل پس از بالقوه بودن

توانایی استدلال آوری در همه افراد جامعه

متفاوت بودن قدرت استدلال آوری از همان کودکی