شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 - درس پنجم

1-

عیّن الخطأ:

لم یُسافر من أولاد صدیقتی إلاّ الأکبر منهم!: از فرزندان دوستم به‌جز بزرگ‌ترین آن‌ها به مسافرت نرفته است!

هذه الأعمال الصَعبة الّتی قد واجَهتُها فی الحیاة صارت سبب تقدّمی!: این کارهای مشکل که در زندگی با آن‌ها مواجه شده‌ام سبب پیشرفت من گشته است!

لَن اَترک هذه الدّنیا بذریعة الحصول علی الاٰخرة!: هرگز این دنیا را به بهانهٔ به‌دست آوردن آخرت رها نکرده‌ام!

شاهدتُ فی المستشفی مقاتلاً قد جُرح شدیداً!: در بیمارستان رزمنده‌ای را دیدم که شدیداً مجروح شده بود!

2-

«عندما یسخرني أصدقاء لا یدرکونني أعوذُ بإلهی الّذي هو أحسن الحاکمین» عیّن الصحیح في الترجمة:

وقتی دوستانی که مرا درک نمی‌کنند مسخره‌ام می‌کنند به خدایم که او بهترین حکم‌کنندگان است پناه می‌برم!

وقتی دوستانی که مرا درک نمی‌کنند به مسخره کردن من می‌پردازند به خدای خود پناه می‌برم، او بهترین حکم‌کنندگان است!

وقتی دوستانی که مرا درک نمی‌کنند مسخره‌ام می‌کنند به پروردگاری پناه می‌برم که او بهترین حاکمان است!

هنگامی‌که دوستانی که مرا درک می‌کنند مسخره‌ام می‌کنند به پروردگارم که او شایسته‌ترین حکم‌کنندگان است پناه می‌برم!

3-

عیّن الخطأ:

البرّ هو أن یُنفق الإنسان ممّا یُحبّ: نیکی آن است که انسان از آنچه دوست دارد، انفاق کند!

قرّرنا أن نُسافر إلی قریتنا یوم السّبت القادم: تصمیم گرفتیم شنبۀ آینده به روستایمان سفر کنیم!

أستفیدُ هذا المرهم یومیّاً لیتحسّن جلديّ: هر روز از این پماد استفاده می‌کنم تا پوستم بهبود یابد!

لن أستشیر الکذّاب لأنّه یُقرّب عليّ البعید: با دروغگو مشورت نکردم زیرا او دور را بر من نزدیک می‌کرد!

4-

عیّن الأصحّ و الأدقّ في الجواب للترجمة:

«یستطیع البشر أن یتحرّر من الجهل و الظلام بالاستفادة من الحبر و القلم.»:

انسان می‌تواند با بهره‌مندی از جوهر و قلم از نادانی‌ها و تاریکی‌ها خود را آزاد کند.

انسان توانسته است با بهره بردن از بردباری و قلم از نادانی و تاریکی آزاد گردد.

انسان‌ها می‌توانند با استفاده کردن از مرکّب و قلم از جهل و ظلمت به آزادی دست یابند.

انسان می‌تواند با استفاده از مرکّب و قلم از نادانی و تاریکی آزاد شود.

5-

عین الصحیح فی الترجمة:

«حین یعتمدُ الانسانُ علی غیره، لن یعملَ عملاً هاماً»: انسان هنگامی‌که بر دیگری اعتماد می‌کند، عمل مهمی را انجام نمی‌دهد.

«لمّا جلسوا لیتناولوا العشاء‌، ما وجدَ عقیل شیئاً»: وقتی برای خوردن شام نشستند، عقیل چیزی را نیافت.

«یا علیُّ! جئتُ إلیک لاتکلّم حول مشاکلی فی الحیاة»: ای علی! سوی تو آمدم تا در مورد مشکلات زندگی صحبت کنیم.

«هذه قلادةُ علقتُها فی عُنُقِکَ حتی تَحفَظَکَ من کُل سوءٍ‌»: این گردن‌بندی که بر گردنت آویزان است تو را از هر بدی حفظ می‌کند.

شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 - درس پنجم | آزمون شماره 1835