شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفتم : باران محبّت | آزمون شماره 1751

هر لحظه از خز این غیب،گوهری در نهاد او تعبیه می کردند

فرمود که آن را هیچ خزانه لایق نیست الا حضرت ما،یا دل آدم 

الطاف الوهیت  و حکمت و ربوبیت به سر ملایکه فرو می گفت : انی اعلم مالا تعلمون

تا هرچه ار نفایس خزاین غیب بود،جمله در آب و گل آدم دفین کردند 

ابلیس پرتلیس یکبار گرد او طواف میکرد و بدان یک چشم،اعورانه بدو در می نگریست

ابلیس با خود گفت: "اگر ما را آفتی رسد از این شخص از این موضع تواند بود                 

ابلیس را چون در دل آدم بار ندادند مردود همۀ جهان گشت 

چون کار دل به این کمال رسید،گوهری بود در خزانۀ غیب که آن را از نظر خازنان پنهان داشته بود 

و گر به خنده درآیی چه جای مرحم ریش/که ممکن است که در جسم مرده جان آری

ز چشم مست تو واجب کند که هشیاران/حذر کنند ولی تاختن نهان آری

ز حسن روی تو بر دین خلق می‌ترسم/که بدعتی که نبوده است در جهان آری

اگر به تحفه جانان هزار جان آری/محقر است نشاید که بر زبان آری

نشسته به آرام در پیشگاه/ چو سرو بلند از برش گرد ماه
 

پیاده برفتند تا پیش اوی/ بر این آستانه نهادند روی
 

میان را ببستی به کین آوری/ به ایران نکردی مگر سروری
 

هم آنگه یکایک ز درگاه شاه/ برآمد خروشیدن دادخواه