شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوازدهم: رستم و اشکبوس | آزمون شماره 832

تو قلب سپه را به آیین بدار /  من اکنون پیاده کنم کارزار ← تحقیر

مرا مادرم نام مرگ تو کرد / زمانه مرا پتک ترگ تو کرد ← تهدید 

یکی تیر زد بر بر اسب اوی / که اسب اندر آمد ز بالا به روی ← قدرت 

بزد بر بر و سینۀ اشکبوس / سپهر آن زمان دست او داد بوس ← اعتقاد به سرنوشت

کیومرث شد بر جهان کدخدای /نخستین به کوه اندرون ساخت جای
 

پیاده مرا زان فرستاده توس/ که تا اسب بستانم از اشکبوس
 

به جمشید بر تیره‌گون گشت روز/ همی کاست زو ، فرّ گیتی‌فروز
 

زدش بر زمین بر به کردار شیر/ بدانست کاو هم نماند به زير

چرا قبول کنم از کس آن که عاقبتش/ ز خلق سرزنشم باشد از خدای عتیب

 کشانی بدو گفت با تو سلیح/ نبینم همی جز فسوس و مزیح

نوعروس خوبرویی دلفریب/ عاشقان را کی بُود از تو شکیب

دست فرشته گشت غمی از حساب تو/ تا خود چه بود خواهد زین پس حسیب من