شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 22176

ای دریغا، ای دریغا، ای دریغ/ کآنچنان ماهی نهان شد زیر میغ

شهد و شیر و شراب و شاهد و شمع/ دوستان در کنار و یاران جمع

گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من/ از خاک، بیشتر نه، که از خاک کمتریم

از درد سخن گفتن و از درد شنیدن/ با مردم بی‌‌درد، ندانی که چه دردی است

چه شود گر من و تو چند قدح باده خوریم / باده از خون رزان است نه از خون شماست

تا دم از شام سر زلف تو هر جا نزنند / با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست

بر دوخته‌ام دیده چو باز از همه عالم / تا دیده من بر رخ زیبای تو باز است

صحبت یار عزیز حاصل دور بقاست / یک دمه دیدار دوست هر دو جهانش بهاست

به تازه اول روز است و آفتاب به ناز / فکنده در بن اشجار سایه‌های دراز

امید لذّت و عیش از مدار چرخ، مدار / که در دیار کرم نیست ز آدمی، دیّار

رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار / دستم اندر ساعد ساقی سیمینْ ساق بود

آب را بربست دست و باد را بشکست پای/ تا نه ز آب آید گزند و نی ز باد آید بلا

بس غریب افتاده است آن مور خط گرد رخت / گر چه نبود در نگارستان خط مشکین غریب

ای آسمان چو دور ندیمانش دیده‌ای / در دور خویش شکل مدوّر گرفته‌ای

عشق، شوری در نهاد ما نهاد / جان ما در بوتة سودا نهاد

دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد / من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد