شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 25973

ای که گفتی جان بده تا باشدت آرام جان/ دل به غم‌هایش سپردم، نیست آرامم هنوز

عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست/ من که یک امروز مهمان توام فردا چرا؟

نه من ز بی‌عملی در جهان ملولم و بس/ ملالت علما هم ز علم بی‌عمل است

تا گنج قدمت در دل ویرانه مقیم است/ اندر دل ما کوی خرابات مقام است

در مصراع اول از آرایۀ تشخیص استفاده شده است

واج‌آرایی در مصوت بلند آ در بیت وجود دارد

واژگان «چشم، دوش، بر» شبکۀ معنایی ایجاد کرده‌اند.

آرایۀ تشبیه در بیت به کار رفته است.

بس غریب افتاده است آن مور خط گرد رخت / گر چه نبود در نگارستان خط مشکین غریب

ای آسمان چو دور ندیمانش دیده‌ای / در دور خویش شکل مدور گرفته‌ای

عشق، شوری در نهاد ما نهاد / جان ما در بوته سودا نهاد

دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد / من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد

تن ز جان و جان ز تن مستور نیست / لیک کس را دید جان دستور نیست

هزار جور کند بر دلم به یک ساعت / وگر بنالم از او هر یکی هزار کند

نه عجب که قلب دشمن شکنی به روز هیجا / تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی

یار که یافته‌ای درخور خویش / جهد آن کن که نکو داری یار

تو خود به جوشن و برگستوان نه محتاجی / که روز معرکه بر خود زره کنی مو را (تشبیه، تضاد)

این آن غزل که «فیضی» شیرین‌کلام گفت / در دیده‌ام خلیده و در دل نشسته‌ای (حس‌آمیزی، واج‌آرایی)

دارم آن سر که سر اندر قدمت اندازم / وین خیالی است که اندر سر بسیاران است (کنایه، واژه‌آرایی)

بیا بر طور دل جانا که تا واقف شوی زانجا / ز حال موسی عمران و کوه طور و میقاتش (واج‌آرایی، تلمیح)