شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوازدهم : کنایه

1-

در کدام بیت آرایه‌های « کنایه و استعاره مصرحه و تشبیه» به چشم می‌خورد؟

با یاد رنگ و بوی تو ای نوبهار عشق / همچون بنفشه سر به گریبان کشیده‌ام

هر نگاری کان بود بر روی آب / گر همه آهن بود گردد خراب

شمس تبریزی! تو خورشیدی و از تو چاره نیست / چونکه بی تو شب بود، استاره‌ها بشمرده گیر

ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی / کاین ره که تو می‌روی به ترکستان است

2-

مفهوم کنایی «ممکن شدن امر غیر ممکن» از کدام بیت دریافت می‌شود؟

به بوی مژده‌ی‌ وصل تو تا سحر شب دوش بــه راه بــام نـهـادم چـراغ روشـن چـشـم

در چـراغ دیـده‌ی مـن آب روغـن می‌شود بخت چون باشد چراغ از آب روشن می‌شود

ز صـد هـزار پـسـر هـم‌چـو ماه مصر یکی چــنــان شـود کـه چـراغ پـدر کـنـد روشـن

صـد هـزاران سـبـز پـوش از غـم بـسـوخت تــا کــه آدم را چــراغــی بــرفــروخــت

3-

در شعر زیر کدام عبارت ، کنایی نیست ؟

«گرم باز آمدی محبوب سیم اندام سنگین‌دل / گل ازخارم برآوردی و خار از پا و پا از گل»

باز آمدن

گل از خار برآوردن

خار از پا بر آوردن

پا از گل درآوردن

4-

تعبیر کنایی مورد اشاره در کدام گزینه نادرست معنی شده است؟

دل ربودی و قصد جان کردی/ رسم و آیین تو ز بر دارم: شیفته و عاشق کردن

زین‌سان که زبان دراز کرده است امشب/ می‌بینم سر به باد بر خواهد داد: خود را نابود کردن

اندیشه‌ی رزق، تنگ چشمی است/ تا خرمن نُه سپهر برجاست: قناعت

بازم بخوان به لطف و به نازم ز در مران/ هرچند گل نیاز ندارد به عندلیب: طرد کردن

5-

عبارت مشخص‌شده در همه ابیات به‌جز بیت گزینه … عبارتی کنایی است.

تیشه زد بر پای خود هر کس که زد بر پای کوه/ دست کوته دار چون فرهاد از ایذای خود

گلم ز دست به در برد روزگار مخالف/ امید هست که خارم ز پای هم به ‌در آید

به قدم رفتم و ناچار به سر باز آیم/ گر به دامن نرسد چنگ قضا و قدرم

شاهد آیینه است و هر کس را که شکلی خوب نیست/ گو نگه بسیار در آیینه روشن مکن

شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوازدهم : کنایه | آزمون شماره 1321