شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 (ویژه انسانی) - درس پنجم | آزمون شماره 349

از مسلمان صالح درخواست موعظه ای کرد تا او را از ارتکاب گناه منع نماید!

از مسلمانی درستکار طلب موعظه ای کرد که او را از ارتکاب گناهان منع می کرد!

از مسلمان درستکار طلب موعظه کرد تا او از انجام گناهان منع شود!

موعظه ای را از مسلمانی درستکار درخواست کرد که او را از ارتکاب گناهان منع کند! 

في الشّهر الماضي شاهدتُ أطفالاً في الحدیقة یفرحون!

کانت قوس قزح متکوّنة من ألوان جمیلة!

کنت أبتعد عن الکذب في کلّ الأمور!

لم یکن یذهب تلمیذي إلی المدرسة في العطلة!

إنّ إرضاء النّاس غایة لاتدرک! : تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد / خلق را ورد زبان مدحت و تحسین من است

العلم نور وضیاء یقذفه الله فی قلوب أولیائه! : گر نور عشق حق به دل و جانت اوفتد / بالله کز آفتاب فلک خوبتر شو

القناعة کنز لاینفد! : شکوهی که دارد جهان قناعت / به خاقان و قیصر نباشد نباشد

لاتحدّث الناس بکلّ ما سمعت به! : گویند به هم مردم عالم گله خویش / پیش که روم من که ز عالم گله دارم؟

إذا أراد الرّجل أن یرتکب ذنباً عظیماً امتنع عنه لوفائه بالعهد!

قام التّلامیذ بمطالعة کتبٍ تُساعدهم في امتحان العربیّة!

أخذ العالم من ذلك الرّجل عهدین کانا یمنعانه عن ارتکاب المعاصي!

هذه ریاح شدیدة تُخرّب بیوت جنب شاطئ البحر!

إنّ الله بعث إلینا رُسلاً یأمروننا بالصدق و أداء الأمانة !

أحدثت هذه المشکلة القلقَ إحداثاً فی قلوبنا مرّة أخری !

العلم نور و ضیاء یقذفه الله فی قلوب أولیائه !

بمرور الأیّام تخلّصت من شرّ ذنوبی و عیوبی !