شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دهم: دریادلان صف‌شکن | آزمون شماره 663

سر و عقل گر خدمت جان کنند / بسی کار دشوار آسان کنند  ( جمله پایه ) 

چو اوضاع گیتی خیال است و خواب / چرا خاطرت را پریشان کنند ( جمله پیرو )

دل و دیده دریای ملک تنند  / رها کن که یک چند طوفان کنند ( جمله هسته ) 

هزار آزمایش بود پیش از آن / که بیرونت از این دبستان کنند  ( جمله وابسته ) 

در اعتباری اگر زنی مگذر ز ساز فروتنی / که به کام حاصل مدّعا به تلاش ریشه رسد ثمر

به شمار عیب گذشتگان مگشا ز هم لب تر زبان / اگر از حیا نگذشته ای به نفسانه پردۀ کس مدر

سر و برگ و فرصت آگهی همه سود غفلت گفت و گو / چو چراغ انجمن نفس به نفسانه شد شب ما سحر

نرسید دامن همّتی به تظلّم غم بی کسی / زده ایم دست بریده ای به زمین چو بهلۀ(دستکش) بی کمر

فعل جمله ی اول مضارع اخباری و فعل جمله ی دوم ماضی نقلی است.

"به ناگاه "قید، "وصیت نامه" مفعول و" دلت" مفعول است.

در عبارت، دو ترکیب اضافی وجود دارد.

هر دو جمله، مستقل ساده اند.

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید / قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

تا نسوزد برنیاید بوی عود / پخته داند کاین سخن با خام نیست

قضا گفت گیر و قدر گفت ده / فلک گفت احسنت و مه گفت زه

گویند مگو سعدی چندین سخن از عشقش / می‌گویم و بعد از من گویند به دوران‌ها

نهاد، مفعول، مضاف‌الیه، نهاد

نهاد، مفعول، مضاف‌الیه، مفعول

نهاد، متمم، متمم، مفعول

نهاد، مضاف‌الیه، مضاف‌الیه، مفعول