شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 16745

 ابر آذاری چمن ها را پر از حورا کند / باغ پر گلبن کند، گلبن پر از دیبا کند: «ا»

الا یا خیمگی خیمه فروهل / که پیشاهنگ بیرون شد ز منزل: «- ِل»

ای نهاده بر میان فرق جان خویشتن / جسم ما زنده به جان و جان تو زنده به تن:«-َ ن»

آمد شب و از خواب مرا رنج و عذابست / ای دوست بیار آنچه مرا داروی خوابست: «- َست»

ای آفتاب جان و دل ای آفتاب از تو خجل          آخر ببین کاین آب و گل چون بست گرد جان ما

شد خارها گلزارها از عشق رویت بارها              تا صد هزار اقرارها افکند در ایمان ما

گوهر کنی خرمهره را زهره بدری زهره را           سلطان کنی بی‌بهره را شاباش ای سلطان ما

ای چشم جان را توتیا آخر کجا رفتی بیا            تا آب رحمت بر زند از صحن آتشدان ما