شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس پنجم: هماهنگی پاره‌های کلام | آزمون شماره 16690

ما همه چشمیم و تو نور ای صنم

حدیث دل حدیثی بس شگفت است

تیر بلای او را جز دل هدف نباشد

خوشا چون سروها استادنی سبز

تا شب نرود صبح پدیدار نباشد          

یاری که تحمّل نکند یار نباشد

با آن نتوان گفت که بیدار نباشد    

گر دست به شمشیر بری عشق همان است

آخر ز فقر بر سر دنیا‌ زدیم پا/ خلقی‌ به جاه تکیه زد و ما زدیم پا

واماندگی چو موج ‌گهر بی‌غنا نبود/ بر عالمی ز آبلۀ پا زدیم پا

از اصل‌، دور ماند جهانی به ذوق فرع/ ما هم یک آبگینه به خارا زدیم پا

عمری‌ است‌ طعمه‌خوار هجوم ندامتیم/ یا رب چرا چو موج به دریا زدیم پا

من نخواهم کرد ترک لعل یار و جام می / زاهدان معذور داریدم که اینم مذهب است

دلم از دست غمت دامن صحرا بِگرِفت / غمت از سر ننهم گر دلت از ما بگرفت

صراحی دگر یارم از دست بُرد / به من باز بنمود مِی، دستبُرد

در این ظلمت‌سرا تا کی به بوی دوست بنشینم / گهی انگشت بر دندان گهی سر بر سرِ زانو