شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوازدهم: رستم و اشکبوس | آزمون شماره 15391

نقش های چرخ را بی اصل می بینم تمام / کارهای دهر بی بنیاد می آید مرا 

چه رها کنی به شوخی سر زلف دلربا را / که ازو به هم بر آری همه وقت حلقه ها را 

چشم تو از حد می برد با عاشقان بیداد را / از ناله مرغان چه غم آن دل سیه صیاد را 

حلال باد مخلد و حور زاهد را / که واگذاشت به رندان شراب و شاهد را 

یک روز به شوق هجرتی خواهم کرد / چون هجرت آفتاب از زرد به سرخ

دشت دامانی پر از بابونه داشت /  پینۀ هر دست بوی پونه داشت

چشمان شفق به سوگ، خون می گرید / همسایۀ آفتاب بر خاک افتاد

یک روز به واژه هایی از جنس عدم / ای کاش تو را ترانه ای می گفتم

بگیرو به گیسوی او بر بدوز/ به نیک‌اختر و فال گیتی‌فروز
 

بدو گفت رستم که کیهان توراست/ همه کهترانیم و فرمان توراست
 

کشانی بخندید و خیره بماند/ عنان را گران کرد و او را بخواند
 

غرض ز مسجد و میخانه‌ام وصال شماست/ جز این خیال ندارم خدا گواه من است